Een brug bouwen over het ‘zwarte gat’

Publiceerdatum: 6 april 2017

In mijn vorige blog voor Tetem beschreef ik hoe ik balanceerde rond het beruchte ‘zwarte gat na de kunstacademie’. Het is een treffende benaming voor de problematiek van een beginnend kunstenaar. Na je opleiding moet je zelf je weg zien te vinden binnen de harde wereld van de kunst. Dat is niet eenvoudig, voor je gevoel tast je dan ook al snel in het duister. De Nieuwe Makers Regeling van de Provincie Overijssel, die ik in augustus vorig jaar toegekend kreeg, bood mij het perfecte vangnet. Dankzij deze regeling kreeg ik een jaar lang de ruimte om me te focussen op mijn ontwikkeling als kunstenaar, zonder financiële stress. Ik kon mijn geluk niet op.

Mijn ontwikkelingsjaar
Inmiddels zit ik al weer op de helft van mijn gesubsidieerde ontwikkelingsjaar als Nieuwe Maker. Onder begeleiding van Tetem werk ik aan het behalen van de doelstellingen die wij samen opstelden om mijn kunstenaarspraktijk te professionaliseren. Dit heeft al veel kennis en ervaring opgeleverd. Ik volgde een masterclass, maakte een nieuwe website, blog en artist statement, hielp mee aan tentoonstellingen, werkte voor een fotograaf, deed veel literatuuronderzoek en ontwikkelde een toekomststrategie. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat ik zelfstandig werk aan nieuwe kunstprojecten. De eerste productie is inmiddels afgerond en de tweede bijna. Ik maak in dit ontwikkelingsjaar tenminste vier nieuwe fotoseries. Deze werken ga ik komende zomer, aan het eind van het traject, presenteren in mijn eerste echte solotentoonstelling. Om het laatste beetje budget hiervoor in te zamelen, start ik binnenkort een crowdfunding actie op voordekunst.nl. Dat is best spannend, maar zeker ook interessant om een keer te doen.

Het zwarte gat als onderdeel van de kunstenaarspraktijk
Ik werk nu dus echt als fulltime kunstenaar, in mijn optiek het mooiste beroep van de wereld. Maar hiermee is het zwarte gat niet helemaal verdwenen. Ik heb gemerkt dat het ‘zwarte gat-gevoel’ toch enigszins bij kunst maken hoort. Dit heeft te maken met het principe dat je ‘iets’ uit ‘niets’ probeert te creëren. Dan loop je toch af en toe tegen jezelf aan. Een plaatje in je hoofd vertaalt zich niet vanzelfsprekend naar een echt beeld. Tegelijkertijd zoek je als kunstenaar toch vooral naar beelden die het ‘mooie’ overstijgen en wat toevoegen aan de wereld. Hier bestaan geen regels of richtlijnen voor, het moet uit jezelf komen. Dat het soms lastig is bevestigd alleen maar dat je met iets bezig bent dat de moeite waard is. Het wordt dus tijd om het zwarte gat, in bepaalde mate, te omarmen. Het hoort er een beetje bij; je bent op de goede weg.

Een brug bouwen
De subsidie van de Nieuwe Makers Regeling is natuurlijk een tijdelijke uitkomst. Het hekje rond het zwarte gat is straks weer weg. Dan moet ik een nieuwe manier vinden om aan mijn eigen projecten te kunnen werken en ondertussen toch financieel rond te komen. Met de middelen die het subsidiejaar mij biedt, werk ik dan ook aan mijn eigen bouwwerk óver het zwarte gat. Ik noem het maar even een brug: een stevig pad waarvandaan je af en toe veilig naar beneden kunt turen, zonder te vallen. Dit jaar heb ik in ieder geval alle bouwmaterialen tot mijn beschikking.

Vroeger wilde ik alles meteen. Zo jong mogelijk wilde ik al zo ver mogelijk komen. Nu is er natuurlijk niks mis met een flinke dosis ambitie, maar ik begin me te verzoenen met het feit dat die ambitie moeilijk te combineren is met het kunstenaarschap. De tijd die nodig is om jezelf en je werk te ontwikkelen, is een té cruciaal onderdeel van de kunstpraktijk. Met elk project kom je weer een stapje verder. Het ontwikkelen van integere kunst gaat nou eenmaal gepaard met vallen en opstaan, en steeds maar dieper gaan. Het is dan ook vooral een kwestie van volhouden. Je moet eigenwijs zijn, maar niet te eigenwijs om naar de input van anderen te luisteren. Er zullen dagen zijn dat je het allemaal even niet meer weet, dat is niet erg. Gewoon doorgaan en rustig aan je brug blijven bouwen. Een bouwwerk dat overigens nooit helemaal af zal zijn. Maar hopelijk wel mooi stevig wordt.

~ geschreven door Hanna Jansen

– Meer over mij? Mijn fotografie en blog vind je op mijn website: www.hannajansen.com en mijn avonturen kan je volgen via FacebookTwitter en Instagram.
– Meer weten over het Talent & Development Program waarbij Tetem (jong) talent uit de regio een kans biedt om te werken aan de ontwikkeling van talent, netwerk en professionalisering? Kijk dan op tetem.nl/cultuur-en-ondernemen
– Wil je meer weten over de Nieuwe Makers Regeling? Check de site van de Provincie Overijssel.

Vorige blogs

Welke toekomst willen we eigenlijk?

Wist je dat de Belastingdienst controleert of je je aangifte wel goed invult en dat doet d.m.v. van categorieën? Je valt in zo’n categorie op basis van je postcode, maar bijvoorbeeld ook door het aantal negatieve Tweets dat je stuurt. Ikzelf vond Twitter altijd een heerlijke manier om ongegeneerd mijn hart te luchten als de trein naar Enschede weer eens […]

5 jaar verslaafd

Ik ben verslaafd aan coderen, al 5 jaar. Het begon met een simpel idee dat ik later Subtwitter doopte. Het idee was om een klein programma te schrijven dat ondertitels van films of series omzette naar gelijkaardige tweets. Dit werkte met ondertitel bestanden. Ik was zo gepassioneerd en overtuigd door dit idee dat ik mezelf leerde programmeren en na 3 weken was […]